Column

De Serengeti.. Trage, logge olifanten,  door de lucht klievende kraanvogels, een sluipende hyena - het decor lijkt perfect voor de tweede slag op weg naar  de top van de Kilimanjaro- een slag, zo blijkt tussen de jonge groene goden  en de oudere grijze grommers, tussen kracht en kennis - met als olie een populariteitsquotiënt om de positie in de Kili-stam te bepalen.


De blauwdruk van het Groene Verbond  wordt voornamelijk gevormd door agent Peter, die  -zelf reeds licht grijzend bij de slapen- de hete adem van het groenere Groen in zijn nek lijkt te voelen. Quasi kalm is hij het gekonkel in zijn zelfgebouwde oven klaar aan het stoven, om 's nachts bij de bezwering van Grijs het hoogste woord te voeren. In het duister worden de magische woorden 'chaotische kakelende kip zonder kop' gesproken: De Bende van Zes is een (wat fantasieloos) feit, de slachtoffers zijn gekozen...
Maar is dat Groen wel zo groen..?  Vooralsnog bewijst het Groene Verbond zijn nut ... wat als het Grijs vakkundig is weggevlakt? Maria is zich bewust van het begrip 'veiligheid in velen'  en  wil met name niet dat Grijs iets vermoedt 'voor de sfeer'  - in haar hoofd lijkt ze alvast kleine inschatting te doen van haar overlevingskansen in de harde Kili-kern ..Peter knikt instemmend.. en denkt  bij het geluid van de krekels het zagen van zijn stoelpoten al te horen.


In het Grijze gebied wordt het al even grijze brein gepijnigd over hoe met deze Bende om te gaan. Met alleen ervaring als troef  dreigt het een David tegen Goliath te worden.
Maartje paraat haar kennis, en slijpt de mentale messen-  maar lijkt de strijd al half als verloren te beschouwen. Nerveus beklaagt zij zich over het groene blok dat  tactiek verkiest boven spel.
Jaap ziet wat er gebeurt en bezint zich op zijn eigen tactiek - zal hij met Groen flirten om zich van een  plek te verzekeren in het kamp? De knuffel tussen Jaap en Arjan zou wel eens een voorbode van toekomstige vrijages kunnen zijn, pogingen om het pact te breken, en een nieuw te smeden.. Tegen Grijs strijdend is het immers minder afzien naar de top...
En Yvonne.. vindt uit wat de andere betekenis van het woord haring is.


Heel even lijkt het  bij de populariteitstest bijna mis te gaan met het Groene Verbond. Terwijl knuffelbeer Bram zich vertwijfeld afvraagt of hij toch de verkeerde goden heeft opgeroepen met zijn totemdans, wordt Arjen genadeloos afgestraft voor zijn hoofd-schouder-knie en teen- oefening .. misschien slaat wit- harkerige humor toch  niet zo aan in Afrika . Maar ja, ze kennen er ook niet alle liedjes natuurlijk..
Gelukkig wordt alles rechtgetrokken door Yvonne, niet zo paraat qua kennis, die haar one-way ticket naar huis mag behouden. Groene glorie aan het Victoriameer, Groen en Grijs die elkaar opgelucht omarmen met een Judaskus. Het Verbond sust snel haar geweten over het vertrek van het eerste slachtoffer - de donkere wolken zijn geweken, de zon schijnt.  Rest alleen nog de vraag wanneer het (dubbele) verraad zijn eigen hoogtepunt zal bereiken.