Het verhaal van.... Maartje

Dag 2 – Serengetti
19.30 uur. Het is donker.
“Weet jij waar de camera gebleven is, die  gisteren op je fiets gemonteerd zat?” Nee dus, had alleen aandacht voor mezelf. Het zullen fraaie beelden zijn, met veel gekreun en gesteun!
Instructies over de nacht. Bezoek van dieren in het kampement vannacht is gegarandeerd. Veiligheden inbouwen, niet de bush in, liever niet naar de wc, maar als het echt niet anders kan, dan met z’n tweeën. Bij voorkeur de tent gewoon niet uit!
Het is uniek, bizar en fantastisch om hier zo te zitten. Een tentenkamp voor de veiligheid, buiten de cirkel wordt er gebouwd aan een velddouche. In een sober hok van beton en gaas staat de veldkeuken.

Belangrijk nieuws: we kunnen voor het eerst douchen, maar er is beperkt water!
De douche wordt uitgelegd. 40 liter water voor 10 mensen, twee kabines, een grote zak met water en een douchekop. Dat wordt haren wassen in een teiltje met elkaars vieze water.

Hectiek in de Serengetti. De maan kleurt het landschap zilver. Saunataferelen in de meest stille natuur ooit ervaren. Ik heb me nog nooit zo schoon gevoeld.

Dag 3 – derde selectie en retourstrijd
Voorbereidingen voor de derde selectieronde. Yvonne en ik staan buiten spel. Afzonderen, concentratie. Oké, ik kan eruit liggen. Spullen pakken, want als ik eruit lig mag ik direct verdwijnen.

Spanning bij iedereen. Veel steun: ‘kom op”, “geloof in jezelf”, “we vinden het erg als je weg moet”. Het doet me goed en eigenlijk geloof ik er ook wel in dat ik niet naar huis ga, maar tot nu toe is alles zo anders verlopen dan ik gedacht had. Het verschil tussen winnen en verliezen is flinterdun.

Bespreek de mogelijkheden van dit spel met Yvonne. Ik vertrouw Yvonne, zij zal mij er niet uit stemmen.
Vraag 1 is voor mij. Wanneer ik die goed heb geef ik die door aan de derde speler. Deze speler kan 3 vragen fout hebben, en is er dan uit. De spanning is zo groot, dat hij/zij het niet zal riskeren om pas vraag 4 goed te beantwoorden, zodat de regie in zijn/haar handen blijft. Dus: de vraag komt gewoon weer terug bij Yvonne of mij.


Het verloopt zoals ik verwacht had, nou ja… Yvonne speelt vraag 5 aan mij. Ik vind het niet een prettige zet. Wat nou als…. Gelukkig heb ik vraag 5 goed en moet ik bepalen wie er naar huis gaat. Zowel Frank als Yvonne gun ik het niet om naar huis te gaan, maar ik moet kiezen. Kies voor Yvonne, met haar deel ik het meest.
Sorry Frank.

Dag 4 – de reis naar Speke Bay
Uren door de Serengetti (eindeloze vlakte). De naam behoeft verder geen uitleg. John, onze chauffeur, heeft haviksogen en brengt ons bij een kluitje leeuwen. Tien grote katten liggen te kroelen op hun rug. Af en toe valt er een poot van links naar rechts of knippert er een oor. Je zou er zo tussen gaan liggen.

Hyena aan de kant van de weg. Met z’n kont in de modder, kluivend aan een half vergane gnoe. Laf druipt hij af en kijkt ons beschuldigend aan. Wat heeft God toch ranzige beesten geschapen.

Honderden gnoes en zebra’s steken de weg over. Kalfjes in paniek op zoek naar hun moeder. Links, rechts, de weg over, het water in. Het stuift aan alle kanten. Ik kan hier wel dagen doorbrengen..

Dag 6 – Kuleana
Op het moment dat we met de truck het terrein oprijden springen de tranen in mijn ogen. Slikken maar.
Ontmoeting op het plein met meer dan 60 zwarte boeven. Gescheurde kleren, kapotte schoenen en erg wantrouwende ogen.

De buitenmuren van het meisjesverblijf mogen we gebruiken voor onze muurschildering. Schilder jezelf, zoals je zou willen zijn. Wat zijn je dromen?
Met een hoop lol teken ik Jaap op de muur. We maken spelletjes van het tellen in het Nederlands, onze namen, de kleuren.
Vol aandacht en concentratie begint iedereen aan zijn opdracht. Voetballers, leraren, dokter, commando, timmerman, schrijver… Een jongen tekent zichzelf als een rode schim, op de vlucht voor de politie. Eén van de oudsten komt op het allerlaatste moment toch nog schilderen. Hij tekent zichzelf met een bedekt gezicht en bedekte handen, ter bescherming van zichzelf. Zijn afbeelding blijft niet lang staan. Na de verkiezingen blijkt hij zichzelf weer verwijderd te hebben.

Dag 7 – vrij
Vrij. Even geen camera’s en 3 dubbele speluitleggen en tegenstrijdige berichtgevingen. Van uren wachten is even geen sprake. Behalve dan op mijn medekandidaten. Jeetje wat een dikke stront. Groepen zijn en blijven op dit soort momenten echt ergerlijk.
De boten die ons over het meer naar het dorp brengen liggen al meer dan een kwartier te wachten als wij arriveren. Ik voel me gespannen. Vreemd, want dat is juist vandaag niet nodig. Heb gisteren een opmerking gemaakt over de splitsing in de groep. Het voelt niet goed

Dag 8 – derde selectie
06.00 uur. Bram maakt me wakker. “ Maartje, er lopen allemaal mensen om de tent”. Ik doe de rits open en staar recht in een camera. Selectieronde 3 wordt gespeeld!
Arjan en Yvonne zijn al in de retourstrijd. Maria stemt Suus (bedreiging). Peter, Bram en Suus stemmen Jaap. Jaap stemt Bram. Kim stemt op mij en ik op Kim. Het valt op dat er weinig mensen de durf hebben om wat diepgaander feedback te geven. Het is wel erg makkelijk om op Jaap te stemmen omdat hij de Kili al beklommen heeft. Het is tevens vreemd dat de concurrentiestrijd al begonnen is, of is dit fake???

Ik neem afscheid van Yvonne. Jammer, ze was toch wel m’n maatje. Maar misschien is het beter zo. De koorts, de antibioticum en de malarone (malariatabletten) hebben z’n werk gedaan. Yvonne is doodmoe en af en toe behoorlijk de weg kwijt.

Dag 11 – Jinja aan de Nijl
Met uitzicht op de Owen Falls Dam.Tijd om even te kunnen keutelen, te leren en te schrijven. Trek me bewust even terug. Wat is het zalig om alleen te zijn. Nu ervaar ik weer dat eenzaamheid binnen een groep tig keer erger is dan de eenzaamheid die ik soms kan voelen als ik alleen thuis ben. Maar in je uppie in deze natuur is gewoon goddelijk.
Zilverreigers, ijsvogels, aalscholvers. Het stikt hier van de viseters die vanaf grote hoogte een duik maken in de Nijl. Ik leef: de rivier raast, de wind blaast langs mijn lijf en de rioollucht komt mijn neus binnen.

De bungeejump. Mijn God, nooit weer. Ik heb het geprobeerd, ik wilde het doen, maar eenmaal op het randje blokkeerde ik volledig. Zo’n angst heb ik nog nooit meegemaakt.
’s Avonds hoor ik per ongeluk de geluiden terug van de film die de crew binnen aan het bekijken is. “Nee, nee, nee,” is niet om aan te horen. Vraag me af of ik dit terug wil zien.

Dag 12 – derde selectie en retourstrijd
Heb akelig geslapen. Maria wilde gisteren maar afspreken met mij dat wij elkaar er niet uitstemmen. Ik heb tegen haar gezegd, dat ze dat niet kan beloven omdat ze niet weet wie eruit gaat. Als één van haar vriendjes in de retourstrijd zit, dan kiest ze niet voor mij.
Maria laat al doorschemeren dat Jaap weg gestemd gaat worden. Maar ik wil niet dat Jaap eruit gaat. Ik mag Maria erg graag, maar voor het evenwicht binnen de groep is het beter als zij naar huis gaat.

Gadver, ik kan niet tegen dit soort stress. Wat zal er gebeuren als ik Maria naar huis stuur? Dan valt natuurlijk de hele handel over me heen!

Hoe anders kan het lopen en hoe stom kan je je voelen. Wat zeiden de Grieken tegen het Nijlpaard? Rivierpaard natuurlijk. Hoe stom kan ik zijn? Black out, niet meer kunnen denken. Wat een drama, ik moet naar huis!

Dag 12 – Kampala (aflevering 4)
Ik kom de groep tegen op de parkeerplaats. Ze hebben net hun eerste selectie gespeeld en zijn totaal verbolgen. Mijn ideeën over het complot worden heel erg zichtbaar. Ergens ben ik blij dat ik eruit lig, want anders was ik, samen met Jaap, er constant uitgestemd.

Dag 15 – weer thuis
Wat een overgang. Het is hier koud en nat en donker en ik wil terug! Kom erachter dat ik doodop ben. Houd een soort verkorte winterslaap, gordijnen dicht, dekbed over mijn hoofd en niemand laten weten dat ik weer thuis ben.
In mijn dromen maak ik nog 30 keer een echte sprong en heb ik alle vragen goed.
Ach ja, een droom…

Het was maar een spelletje waar ik met heel veel plezier aan mee heb gewerkt.
14 dagen x minstens 18 uur film staat op mijn netvlies gebrand. Niet te vergelijken met de 8 uitzendingen van 50 minuten. Mijn film is absoluut mooier!!!!

Frank, de afvaller uit de eerste aflevering kijkt scherp mee naar de ontwikkelingen van de missie..
Kijk hier voor de vraag die hij voor Maartje in petto had....